تقدیم به حضرت ابالفضل العباس(ع)

تندر شوکت تو می آمد ، مثل یک توده ـ ابر طوفانی

دست برقبضه، ابروان درهم ، شیر در بیشه ، ماه ـ پیشانی

روی پیشانی ات رگ غیرت ، رعدهای عذاب آور بود

بعد هر رعد ، برق می باید ؛ برق چشم تو ... وه چه چشمانی !

*

خلعت دلبری تنت کردی ، افق روبه روی طفلانی

در غروب غریب تو انگار، خواست ویران شود «مسلمانی»

تو رسیدی و مشک بر دندان ؛ تشنگی ، خستگی،عطش،باران

پیش ـ مرگ تو بود عزراییل ، کشته ای مرگ را به آسانی

تلخی گاهواره ی خالی ، نمک زخم بی پر و بالیست

آن تنومند ـ سایه از امشب ، ندهد بر حرم نگهبانی

*

ابروان از گرانی هق هق ، رقص خنجر گرفته اند امشب

در سماعند گیسوان هیهات ... که شود موعد پریشانی !

خالق زلف های تابیده ! پیر بدمست خانقاه وفا !

الامان از کمان مژگانت ، الامان زان دو چشم عرفانی